W ciągu ostatniej dekady zawaliło się kilka pozostałości mostu, a symboliczne miejsca wraku takie jak „wanna dowódcy”, całkowicie zniknęły.
Od 1912 roku, ogromny wrak pozostaje na głębokości 3 843 metrów, u wybrzeży Kanady, w pobliżu Nowej Fundlandii. Ale na jak długo? Wrak Titanica, zjadany przez korozję soli i bakterii morskich, „wraca do natury” - jak zdradził BBC historyk Parks Stephenson, wracając z pierwszego od 15 lat nurkowania przy najsłynniejszym liniowcu transatlantyckim.
Ta wyprawa, która powinna być początkiem filmu dokumentalnego, odkryła ogrom szkód wyrządzonych przez naturę temu gigantowi, który uderzył w górę lodową o 23:40, 14 kwietnia 1912 r. podczas dziewiczego rejsu, skutkiem czego kilka godzin później statek stał się miejscem spoczynku dla 1500 z 2200 pasażerów. W ciągu ostatniej dekady zawaliło się kilka odcinków mostu, a kultowe miejsca, w tym słynna „Wanna Komandora”, całkowicie zniknęły.
Kadłub przyodziany w „stalaktyty z rdzy”
Przypuszcza się, że degradacja statku będzie nadal postępować, szczególnie za sprawą Halomonas titanicae, bakterii odkrytej przez naukowców tylko na tym wraku. Ta ostatnia, której metabolizm opiera się na utlenianiu żelaza, przekształca metalowe części kadłuba w „rdzę”, stalaktyty o ekstremalnej kruchości. „Byle muśnięcie może obrócić te pozostałości w pył”, mówi brytyjski kanał telewizyjny.
Realizowana przez Atlantic Productions, seria pięciu eksploracji podwodnych jednostką DSV Limiting Factor - (4,6 metra długości na 3,7 metra wysokości) - wymagała trzech lat przygotowań. Powinno to umożliwić lepszą ocenę stopnia degradacji wraku, oficjalnie będącego pod ochroną UNESCO i uznawanego za podwodne dziedzictwo kulturowe od 2012 r. W 2016 roku, w badaniu naukowym opublikowanym w czasopiśmie naukowym “Nature” stwierdzono, że wrak powinien całkowicie zniknąć za sprawą bakterii do 2030 r.
Szczątki Titanica zostały odkryte 1 września 1985 r. Podczas francusko-amerykańskiej wyprawy pod przewodnictwem francuskiego naukowców: Jeana-Louisa Michela z Francuskiego Instytutu Badawczego ds. Eksploracji morza (Ifremer) oraz Roberta Ballarda ze Stanów Zjednoczonych, z instytutu oceanograficznego Woods Hole. Wyprawa pierwotnie miała na celu zbadanie dwóch zatopionych atomowych okrętów podwodnych, lecz sonar nagle wykrył dwie masywne metalowe pokrywy, rozmieszczone w odległości nieco ponad 800 metrów od siebie, oddzielone polem różnorodnych pozostałości. Pierwotnie budowany w Belfaście przez trzy lata statek miał 269 metrów długości, 28 metrów szerokości i 53 metry wysokości.
Wrak Tytanica jest ostatnim świadectwem jednej z najgorszych katastrof morskich w historii świata. Ostatnia ocalała z tej tragedii, Millvina Dean w chwili zatonięcia liniowca Trans Atlantic miała 2 miesiące. Zmarła w wieku 97 lat w 2009 roku.
lemonde.fr
